Kategoria
Relację z pogrzebu generała Jaruzelskiego śledziłem z narastającym poczuciem, że to rzeczywistość, do której nie przynależę. Pytany o stanowisko, nie potrafiłem odpowiedzieć inaczej, niż milczeniem. Przypisywanie zmarłemu prezydentowi heroizmu jest przykrym, niezrozumiałym znakiem czasów. Jednocześnie trudno komentować wydarzenia, gdzie – pod sztandarem sprawiedliwości i honoru – przekraczamy kolejne granice pogardy.…
Powszechnie sądzimy, że wychowanie przebiega jednokierunkowo. Dorośli stwarzają małemu człowiekowi mikroświat, w którym ten stopniowo ewoluuje od pełnej zależności do mądrej autonomii. W praktyce to proces o dwóch przeciwstawnych wektorach . W niecodziennej codzienności wpływamy na siebie wzajemnie.…
Nieustannie spotykam ludzi, którzy z jakiegoś powodu odmawiają sobie prawa do istnienia. Zależni od akceptacji i opinii innych, wydają się przepraszać za każdy oddech. Zwykle wycofani i cisi, zaniedbani. Ze wzrokiem zwróconym w tę drugą stronę. Tak wystraszeni, że aż widoczni.…
Drodzy Politycy, Wierzę w społeczeństwo obywatelskie. W to, że suma odpowiedzialności i zaangażowania posiada siłę sprawczą, a rzeczywistość można zmieniać bez odgórnej inspiracji. Również w to, że od rządzących możemy wymagać wówczas, kiedy sami wnosimy do społeczności jakąś wartość. Przestaję jednak wierzyć w klasę polityczną. W Was. W przestrzeni, którą stworzyliście, plebiscyt krzyku wyparł kompetencje i poczucie misji.…
Nie potrafimy rozmawiać z ludźmi, których perspektywa i poglądy są inne. Reagujemy agresją, czasem milczącym wycofaniem. Nie umiemy słuchać. Otoczeni podobnymi do nas, staliśmy się niewolnikami własnych przekonań. Tymczasem otwartość i szacunek dla poglądów odmiennych niż nasze własne to wartość, która nie potrzebuje dodatkowych uzasadnień.…
Bycie rodzicem rezonuje w każdym obszarze funkcjonowania. Relacje z najbliższym, praca zawodowa, czas wolny (jaki czas, jaki?), kwestie zdrowia, duchowość, aktywności własne. Czy chcesz, czy nie, gdzieś z tyłu głowy zawsze pozostajesz tatą lub mamą. Bez azylu i strefy buforowej.…
Mam na imię Konrad i jestem dyslektykiem. W szkole podstawowej nie byłem w stanie bezbłędnie przepisać z tablicy prostego wyrazu. Choć reguły ortografii i gramatyki mogłem recytować w środku nocy, to przez lata oskarżano mnie o niedbałość i lenistwo. Moje literackie ambicje budziły najgorszy rodzaj fałszywej życzliwości: próbuj, choć wszyscy wiemy, że nic z tego nie będzie.…
Pomimo powszechnego dostępu do wiedzy, świetnych kampanii społecznych i rosnącej świadomości, wciąż boimy się osób niepełnosprawnych. Nie pasują do naszego poukładanego, przewidywalnego świata. Burzą porządek. Przyglądamy się im ze zdziwieniem, czasem z poniżającą ciekawością. Nawet jeśli chcemy pomóc, brakuje nam wiedzy i doświadczenia. Wycofani, nie zadajemy pytań.…
Protest rodziców, którzy okupują sejmowy korytarz, jest manifestem bezsilności i żalu. To pozbawiony wyrafinowania i politycznych wyliczeń akt desperacji. Sytuacją, którą obserwujemy obnaża dwie rzeczywistości. Pierwsza mówi o słabości klasy politycznej. Druga o słabości powszechnej.…
Codziennie, tuż nad ranem, mówię córce, że jest mądra, piękna i dobra. Podkreślam jak wiele osób kocha ją tylko dlatego, że jest. Bez warunków dodatkowych. Ma zaledwie sześć miesięcy i choć wszystko wskazuje na to, że mógłbym mówić cokolwiek, trzymam się tej reguły z konsekwentnym uporem.…